Najpierw trochę jogi Kasi na Ślęży i spacer z Bagirą. Później już bez Bagiry luźny truchcik czarnym szlakiem w stronę Tąpadła i z powrotem. Dziwna rzecz, ale nie czuję nóg po wczorajszej dłuższej wycieczce biegowej w górach. To znaczy zasadniczo nie bolą i mogłem spokojnie wbiegać i szybko zbiegać.


Mimo, że tydzień minął niezupełnie zgodnie z planem i były tylko trzy dni biegowe zamiast pięciu, to i tak udało się wyrobić 100% normy czyli 80km. 8.5 godzin biegania i 2100m w górę. Cztery ostatnie tygodnie były podobne, więc na papierze nie jest źle. Czy utrzymanie tego wystarczy na jeszcze lepszą Transvulcanię niż rok temu? ;)

Przez cały tydzień biegałem tylko dwa razy, we wtorek. Po poprzednim mocnym tygodniu pojawił się jakiś ból w łydce. Czekałem więc do soboty na zaplanowaną przez Witka dłuższą wycieczkę.
Plan był taki, żeby pobiec z Barda przez Góry Bardzkie grzbietem do schroniska Zygmuntówka, po drodze przecinając Góry Sowie, kilka przełęczy i skończyć zbiegiem do Bielawy.
I tak właśnie się stało. Zaczęliśmy w składzie Robert, Witek, Mariusz, Krzysiek, Badi(pies!) i ja.







Co tu dużo gadać piękna wycieczka, pogoda trafiła się idealna, urozmaicony teren grzbietami po sporych pagórach z wieloma widokami i spotkanymi muflonami.
Przed ostatecznym finiszem zdążyliśmy zjeść z Krzychem pomidorówkę w Bukowej Chacie("zaraz będzie" - 25min) przy Przełęczy Jugowskiej. Następnie w te pędy biegliśmy do Bielawy 11km, żeby zdążyć na autobus do Wrocławia. Udało się, byliśmy 10min przed odjazdem. Tam już czekał Mariusz, Witek i Badi, którzy aż takiej ochoty na pomidorową nie mieli i skrócili trasę o kilka km. Robert za to postanowił zwiedzić Twierdzę Srebrna Góra, kontemplować okoliczności przyrody, niepowtarzalnej, trochę zabłądzić, zrobić więcej kilometrów i ostatecznie pojechać następnym busem.


Mapa i zapis śladu GPS
ps. po wyjściu z busa musiałem jeszcze dotruchtać 3km do domu(może dzięki temu nie bolą mnie nogi?)

Po dłuższych biegach w weekend nogi jakieś takie nieświeże, głównie łydki. Dwa biegi na dzień to za dużo, trzeba będzie odczekać.

Po słonecznej i upalnej sobocie przyszła kolej na niedzielę. Jak widać na zdjęciu powyżej było wręcz przeciwnie, to znaczy lało jak z cebra od startu do mety. Ponieważ Danek przymierza się do pełnej Sudeckiej Setki postanowiliśmy pobiegać w okolicy Boguszowa i po tamtej, nieźle oznaczonej na stałe, trasie. W zasadzie miałem ochotę na odwiedzenie parku krajobrazowego położonego na południe od Boguszowa, ale jak widać na śladzie nie za bardzo się to udało. Kręciliśmy się w okolicach pierwszej części trasy.

Deszcz zalewał oczy bez przerwy. Mimo, że wystartowaliśmy wcześnie to im bliżej południa tym robiło się zimniej. Do tego w drodze na Chełmiec(851m) gęstniała mgła. Danek narzucał przyzwoite tempo, jak na moje naruszone po sobocie nogi.

Tamtejsze pagóry są całkiem urozmaicone, krajobraz zmienia się bardzo często. Podbiegi i zbiegi nie są długie, ale trafiają się jeden za drugim :)

Chełmiec na szczycie wygląda średnio, a o mapę zadbano, jak widać na zdjęciu. Przynajmniej miejsce "tu jesteś" nie jest wydrapaną plamą ;)
Do samochodu wróciliśmy przemoczeni do suchej nitki, podzieliliśmy się suchym ciuchem sztuk dwa i do domu.

Po takim weekendzie biegowym głód trzyma ze dwie doby. Ale to nie problem, bo można się do woli opychać takimi pysznościami jak ta komosa ryżowa z soczewicą, fasolką i czymś tam jeszcze(zrobione przez Kasię).

Przebieżka luźnym tempem przez okoliczne podwrocławskie wioski Trestno, Opatowice, Mokry Dwór. Za Mokrym Dworem wzmacniają wały, ale tej wiosny chyba się nie przydadzą. Na wyspie Opatowickiej też jakaś budowa.
Bieg miał być wolny i taki był, chociaż na wałach za wyspą nieco się przyspieszyło.
Upał straszliwy, krótkie spodnie i rękawek.

Czasami, jak znajdę coś ciekawego do jedzenia sprawdzam jakie makro i mikro składniki zawiera. Od czasu do czasu po bardziej intensywnym dniu lub tygodniu wpisuję cały jeden dzień, żeby sprawdzić jakie paliwo mnie napędzało i jakie będzie mnie regenerować.
Ponieważ od ponad roku jem w 99% wegańsko(bez mięsa, ryb, nabiału), tym bardziej wydaje mi się to interesujące.
Większość rowerzystów, czy biegaczy interesuje się z aptekarską dokładnością jak szybko jeździ i biega, o ile sekund poprawili życiówkę. Czy tak samo dokładnie interesują się jakie paliwo ich napędza?
To samo tyczy się najnowszych zegarków z GPS, czy smartfonów. Każdy wie ile pamięci i rdzeni w telefonie potrzeba, żeby dobrze działał, a czy wiedzą ile witamin i minerałów potrzeba, żeby się dobrze regenerować po biegu?

Stąd też moja ciekawość, jak to wygląda i poniższa tabelka obrazująca dzisiejszy dzień. Dane pochodzą z serwisu cronometer, a tam trafiły z obszernej bazy danych Agencji Rolnictwa USA(USDA), która jest dostępna za darmo w sieci. Większość ubogich tabel kalorycznych czerpie dane właśnie stamtąd, ale zawierają tylko makroskładniki. Tutaj mamy prawie wszystko. Kliknij tabelę, żeby zobaczyć ją w pełnym rozmiarze.


yerba mate

Długa i spokojna wycieczka po pagórach w okolicy Ślęży. Zacząłem od stadionu, dalej czarnym szlakiem aż do przełęczy Tąpadła. Stąd żółtym bardzo dookoła Raduni. Plan był żeby biec do 15km a później zobaczyć co i jak. Dobiegłem do Jędrzejowic przy starym zabytkowym zrujnowanym gospodarstwie. Tutaj postój na żela i popitkę. Miałem tylko dwa żele po 100kcal i pół litra kranówki. Miało być spokojnie i bez obżarstwa, żeby się organizm przystosował do ciężkiej roboty...


Z Jędrzejowic ruszyłem jakąś drogą w stronę rysującego się grzbietu, który miał prowadzić na Radunię. Prowadził przez Czernicę i paruset metrach chaszczowania i błądzenia na azymut dotarłem do znajomego szlaku niebieskiego na Radunię.

Z Raduni biegłem już dobrze znanymi szlakami, najpierw do Tąpadła, później żółtym prosto na Ślężę. Udało się cały czas truchtać, ale co to był za trucht...świński. W połowie podbiegu już byłem bez wody, ale z nieba kapało.

W całej okolicy szalały wiatry, wszędzie powalone drzewa i gałęzie. Na Ślęży nawet się nie zatrzymałem tak wiało. Pobiegłem w dół przez Wieżycę(415m) i dalej pod stadion. Niestety nie załapałem się ciepłą herbatkę w OSiRze. Za napój posłużyło jabłko.
Nogi czuły się całkiem nieźle, tempo nie było duże, trochę jeszcze łydki dawały o sobie znać po ZUKu. Poza tym wszyscy zdrowi :-)
Jak na 30km, to wyszło całkiem nieźle do góry +1240m.
Spotkałem tylko jednego biegacza na Wieżycy i kilku turystów po drodze. Ogólnie pustki totalne, pod stadionem tylko mój samochód.

Poniżej ślad GPS całej wycieczki
Pokaż trasę GPS

Trochę spacerków po Ślęży, ćwiczeń różnych, trochę siły z nowym ciężarkiem 10kg i trochę biegania.

Piękna trasa biegu, szczególnie przy takiej dobrej pogodzie jaka nam się trafiła. I wbrew pozorom zima była. Może nie mroźna i śnieżna ale była. Mimo niezbyt oszałamiającego wyniku uważam Zimowy Ultramaraton Karkonoski imienia Tomka Kowalskiego za bardzo udany.
Na starcie ustawiłem się z przodu zobaczyć jakie konie zaczną uciekać. No i uciekły Danek, Piotrek, Kulawy, widziałem ich kilka minut w formie odblasków w ciemnym lesie. Pierwsze 15km do przełęczy Okraj minęło bardzo szybko, 15km w 1.5 godziny i 800m do góry. Całkiem nieźle jak na moje braki w przygotowaniu, pobiegane raptem 60km przez poprzedni miesiąc. Braki spowodowane były, nie bójmy się tego słowa, przez kontuzję ITBS. Mimo wszystko rekonesanse trasy udawało się robić od grudnia. Co najważniejsze odpoczynek i odpowiednie ćwiczonka spowodowały, że noga nie bolała podczas biegu, nic się nie odezwało. Po biegu też wszystko w porządku.

Na Okraju wychyliłem kubeczek z wodą i w tym momencie wyprzedziła mnie Sabina Giełzak. Bywa i tak, nie ma się czego wstydzić, bo to bardzo dobra zawodniczka! :)
Na kolejnych podbiegach brakowało jednak sił, brak treningu zrobił swoje. Trasa biegu była jednak łagodna, mniej wymagająca niż wariant letni na Maratonie Karkonoskim, gdzie w kilku miejscach trzeba skakać nad kamieniami. Tutaj tylko raz zakładałem raczki na zbiegu ze Śnieżki. Niektórym udało się zejść po tym lodzie bez żadnych pomocy oprócz łańcuchów.

Na odrodzeniu nabrałem litr wody i pomarańcz. Miałem jednak za grubą bluzę co skutecznie powodowało szybkie wypacanie...było gorąco. Gdzieś przed Śląskimi Kamieniami dogonił mnie Krzychu, dokładnie tak samo jak na Karkonoskim w lecie. To znaczy prawie dogonił, był 100m z tyłu na podejściu, krzyknąłem mu żeby próbował gonić. Przez następne 15 czy 20km nadal był 100 - 300 metrów z tyłu :) Czułem się już jak dętka bez powietrza. Lekkie przebudzenie nastało za Śnieżnymi Kotłami, gdzie robi się górki. Później jeszcze pomógł doping wolontariuszy z punktu Hali Szrenickiej. Dzięki temu na 43km sylwetka biegowa podejrzanie poprawna :) - zdjęcie powyżej zrobione przez Piotrka Pęcherza. Ostatnie 8km prowadziło wzdłuż strumienia po ubitym śniegu, piękna ścieżka w porannym słońcu. Tempo też niby przyzwoite, ale cóż z tego skoro 3km przed metą dogonił mnie Krzychu i jeszcze kazał przyspieszać sam znikając za kolejnymi zakrętami! Wszytko przy współudziale dopingującego w biegu Tomka.

Do mety na polanie Jakuszyckiej jakoś doczłapałem finiszując nawet na ostatnich 100m dzięki Tomkowi, który ciągnął mnie za uszy. Ostatecznie zająłem 33 miejsce w czasie 5:59:13. Całkiem niezły wynik patrząc na warunki. Jednak nie czas jest najważniejszy, najważniejsze, że kolano nie bolało, nie było większych kryzysów, były piękne widoki od samego Okraju, spotkanie z zimą i całkiem sporym tłumem znajomych z czeskim piwem :-)

Cały ZUK był perfekcyjnie zorganizowany zaczynając od rejestracji w biurze zawodów przez odprawę z dużymi emocjami(patrz Tomek), start, trasę, znakowanie, punkty odżywcze, zabezpieczenie trasy i organizację na mecie, depozyt, bufet i transport. No może z tym bufetem nie do końca, przydało by się tam kilka kilo jabłek, albo makaron ze szpinakiem do wyboru oprócz gulaszu. No i wreszcie impreza na zakończenie w DW Mieszko, wręczenie pokaźnych nagród finansowych, oglądanie filmów o Tomku i jego wyczynach, później impreza(z kapelą unplugged) dla niektórych chyba do białego rana ;)
Wyglądało jakby ekipa organizowała zawody 15 raz, a to po prostu było 90 osób(!), rodzina i znajomi Tomka. Polecam za rok.

Zima na zdjęciach Piotra Dymusa
Zdjęcia Pęcherza
Oficjalne wyniki
Mój ślad GPS